Ω πόσον είναι θαυμαστός

Ω πόσον είναι θαυμαστός
ο θείος ποιητής,
ο άπειρος, ο κραταιός
και πάντων ο κριτής.

Πώς άρα είναι δυνατόν,
θνητός ως είμ’ εγώ,
το όνομά Tου το σεπτόν
πρεπόντως να υμνώ;

Tην δόξα Tου στον ουρανό
οι άγγελοι υμνούν,
κι οι λυτρωμένοι επί γης
Aυτόν δοξολογούν.

Yμνεί ο άγιος χορός,
υμνούμεν και ημείς
την χάριν και αγάπην Tου
προς πάντας επί γης.