Σε μια φάτνη για κούνια

Σε μια φάτνη για κούνια
ο μικρός μας Χριστός,
το μικρό του κεφάλι
ξεκουράζει και φως
όλα τ' άστρα σκορπούνε
από τους ουρανούς,
στη γωνιά που κοιμάται
ο σωτήρ Ιησούς.

Τ' αρνάκια βελάζουν
και το βρέφος ξυπνά,
μα δεν κλαίει το βλέμμα
γελαστό τριγυρνά.
Σε λατρεύω Χριστέ μου
που μας ήλθες στη γη,
φέρε Συ στην ψυχή μου
μια καινούρια αυγή.