Ζωγραφιά

Πήρα το κόκκινο και έβαψα τον ίσκιο
που άφησε ο Κύριος στον ξύλινο σταυρό
και μια σταγόνα πέφτει πάνω σ’ έναν μίσχο
που ο πόνος το ’κανε να σκύβει ταπεινό.
Πήρα καφέ του δέντρου κι έβαψα το στέμμα
με τα αγκάθια που θυμίζουν την ντροπή
και τότε σκέφτηκα πώς ήτανε για μένα
μα Εσύ το φόρεσες για να’ χω εγώ ζωή!

Πήρα το μωβ που το φορούν οι βασιλιάδες
κι έφτιαξα σκήπτρο λαμπερό, ηγεμονικό.
Σ’ ένα Σου πρόσταγμα βουνά και πεδιάδες
γίνονται ένα μπρος στον θείο Σου σκοπό.
Πήρα το πράσινο να βάψω την ελπίδα
πως ο Σωτήρας μου γοργά θα ξαναρθεί
και ασημένια αχνοφέγγει η Πατρίδα
όπου τα γνήσια παιδιά Του θα δεχθεί.

Με χρυσαφί θα ζωγραφίσω τα στολίδια
του Ουρανού, όταν το μπλε θα τυλιχτεί
και προσδοκώ να φτιάξω τότε νέα σελίδα
με φόντο άγιο, σε άφθαρτο χαρτί!