Χέρια χλομά της προσευχής

Χέρια χλομά της προσευχής
ακούραστα στους πιο μεγάλους πόνους,
χέρια ροζιάρικα, χέρια απαλά,
ανοίγετε των ουρανών τους δρόμους.

Όταν εσείς υψώνεστε θερμά
πάνω από της γης τις καταιγίδες,
ανοίγετε τις πύλες της Σιών
και στην ψυχή γεννάτε τις ελπίδες.

Χέρια ευλαβικά της προσευχής
που μες στο διάβα τόσων χρόνων,
ανοίγετε σ’ Εκείνου τ' όραμα,
αγγίζετε τον Κύριο των αιώνων.

Ω χέρια, τόσα μαύρα και λευκά
στην προσευχή αδερφωμένα
και κείνα τ' άγνωστα, τα μακρινά
που τόσο προσευχήθηκαν για μένα.

Χέρια του λυτρωτή μου αγαπητά
που μεσιτεύετε για την ψυχή μου,
μες στις παλάμες σας ποθώ κάποιαν αυγή
ν’ αφήσω την ύστερη πνοή μου.