Γυρνούσα δίχως φως κι αλήθεια

Γυρνούσα δίχως φως κι αλήθεια
στο ψέμα και την απονιά,
θλιμμένο ήταν το τραγούδι
μέσ’ απ'’ την αλύτρωτη καρδιά.
Μα τώρα ξέρω που τραβάω,
γιατί η ψυχή μου πήρε φως,
απ'’ τη στιγμή που στη ζωή μου
Κύριος μου έγιν'’ ο Χριστός.

Περνούσαν άχαρες οι μέρες,
το μέλλον ήταν σκοτεινό,
χωρίς ελπίδα και ειρήνη,
δίχως γνώση για τον ουρανό.
Μα τώρα ξέρω που τραβάω,
με τον Χριστό για οδηγό.
Και μές τη νύχτα δεν θα χάσω
την πορεία για τον ουρανό.

Καθόμουν στης ζωής τα στέκια,
χαρά να πάρω και τροφή,
μα την ψυχή μου αισθανόμουν
πάντα πονεμένη κι αδειανή.
Ναι, τώρα ξέρω που τραβάω,
ναι, τώρα ξέρω γιατί ζω,
σαν θα αφήσω αυτό τον κόσμο
θα ‘'μαι αιώνια με τον Θεό.